-
1 impiē (inp-)
impiē (inp-) adv. [impius], irreligiously, undutifully: in nos facere: deserere regem, Cu. -
2 impie
-
3 inpie
-
4 impia
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
5 impii
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
6 impius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
7 inpius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский